Sacrifice

youtu.be/OlHXeZh92fM

Laat je misschien even meevoeren op de Toon van deze hemelse klanken en voel in je hart wat dit jou vertelt.

Misschien word je vervuld van een diepe weemoed, misschien roept dit een vage herinnering op aan tijden van Harmonie of ontlokt dit in jou een kreet naar Vrijheid.

Wanneer die Toon jou aanraakt, is het haar trilling die in jou resoneert en een Oerverlangen wakker maakt.

Net zoals muziek ons diep kan raken, zo ook kunnen we 'gegrepen' worden door de Stralingskracht van God zelf of de Gnosis die ons opnieuw laat herinneren Wie we in werkelijkheid zijn.

Haar sterke aantrekkingskracht brengt ons helemaal van streek, maait de grond onder onze voeten weg, laat ons tollen en breekt alles af waarin we geloofden en wat ons zo lang beperkte.

Een oud verlangen stijgt op uit onze ziel, een verlangen dat als een hevig vuur brandt in ons hart en ons zal optillen uit de schaduw tot in het Licht.

De Weg van de Gnosis is nooit gemakkelijk, hij voert de mens tot aan de uiterste Grens.

Het is een weg van verbazing en verbijstering; van overgave en zelfopoffering, van zuivering door loutering ; van pijn en zegening….het is een weg die leidt naar innerlijke Vrede en goddelijke Vreugde.

Harmonie en Eenheid worden dan pas werkelijk, wanneer de illusie ingezien wordt van de eigen ‘schaduw’ en de Bewustwording er is slechts een Ster te zijn aan Gods firmament.

Dan is niets meer gescheiden en herkennen we ons Zelf in elkaars aanblik.

Dan zwijgen alle wapens en wordt het ijzer tot goud gesmeed in het Goddelijke Vuur .

Wanneer de Feniks opstijgt uit de eigen as, ontdaan van alle ketens; wanneer de draak tot zwijgen is gebracht en de slang wordt omgebogen tot een kroon van twaalf stralende sterren,  zal het lied der Overwinning klinken…..

Liefde is haar Taal en Licht haar enige Bron.

En zo stappen we verder,

elke schrede een kruisgang.

In overgave

worden we opgetild

over de Brug

die ons leidt

naar Vaste grond,

reikhalzend uitkijkend

naar het zo vertrouwde Land

Mooi en Stralend...

Het hart zingt

ontsproten uit,

en voelend zijn Bestemming,

laat het niet meer los

Aangetrokken en hollend

kijken we niet meer achterom

loslatend

het doods en enge land

En dan weer...

Wijds geopende ogen

Drinkend

uit de Stroom die IS

Leven gevend.

In Oorspronkelijkheid

aanschouwend mijn broeders 

(M) cirkelpunt