Ontwaken tot de Werkelijkheid

ONTWAKEN TOT DE WERKELIJKHEID.

 door Ameen Carp. 

(uit een boekje van de soefi-gedachte)

Er ligt in de ziel een verlangen verborgen om te ontwaken. Men kan zich afvragen:

Waarom moet ik ontwaken?  Ik neem toch de hele wereld waar met mijn 5 zintuigen? Ik zie de wonderbaarlijke schepping om mij heen, ik hoor de geluiden van insecten, vogels, donder en wind. Ik ruik de geuren van bloemen, gras en gerechten. Ik proef de smaken van zoet, bitter, zuur en maak onderscheid tussen wat ik lekker en niet lekker vind. Ik betast de vormen van een menselijk lichaam, van voorwerpen, bomen, takken, kortom, ik neem het geschapene waar en ik krijg de schepping lief. Bovendien onderscheid ik kleuren, tonen, bewegingen, houdingen en daardoor begrijp ik de schepping beter en bewonder die meer en meer.

De schepping heeft mij een hart gegeven, een prachtig gevoelig orgaan, waarmee ik de schoonheid ervaar, vriendschap, liefde, sympathie, eerbied en dankbaarheid ontvang en die gevoelens ook kan beantwoorden en uitzenden.

En ik ontdek licht en schaduw in mijn eigen wezen. Het vermogen om lief te hebben en ook te haten, te verfoeien, te bekritiseren, te bevechten. En dan hebben we ons denk vermogen gekregen. Waarmee je gedachten kunt vormen; waarmee je problemen kunt doorgronden, waarmee je de redenering van andere mensen kunt volgen, overdenken en op zijn waarde kunt beoordelen. Je kunt met de gedachten je leven overdenken, ordenen, plannen maken en daarmee je handelen sturen en een plan uitvoeren. Ook kan je met je gedachten abstracte begrippen overdenken en zo proberen een juist begrip te krijgen over God, tijd, ruimte, evolutie, doelstellingen, idealen.

Als de mens zo rijk begiftigd is, waarom dan spreken over ontwaken? Waaruit ontwaken? Waartoe ontwaken?

Het verlangen naar ontwaken maakt zich vaak duidelijk kenbaar als wij ons in een crisis bevinden. Als wij ernstig ziek zijn of in een relatieconflict zitten. Dan vragen wij ons af; Waarom moet ik dit meemaken? Heeft dit een bedoeling? Word ik beproefd?  Zo ja? Door wie? Is er een leiding in ons leven? Zo ja, waar komt die vandaan? Van buiten af of van binnen?

Heeft dit leven voor mij zin? Voor mijzelf en voor anderen? Als het zinvol voor mij zelf is, hoe moet ik die zin dan vinden? Het zoeken naar kennis, naar weten, kent geen einde. En dan, meer weten, wil niet zeggen: Meer geluk, meer vrede.

Dus er moet iets zijn dat hoger is dan kennis. Is dat bewustzijn? Zo ja, wat is bewustzijn? Is dat je aandacht richten op dingen die je verheffen, die je blij en gelukkig maken? Dus je aandacht richten op een ideaal?  Een ideaal die niet verdwijnt. Dat blijft, dat boven beperkingen uitgaat.

Dan rijst in de mens het verlangen om te ontwaken uit de roes van het uiterlijke leven en te schouwen naar de geest achter de dingen. Want het uiterlijke bestaan is zeer bedwelmend en wat de zinnen waarnemen is heel verlokkend.

De mens die wil ontwaken, leert onderscheiden wat vergankelijk is en wat onvergankelijk. Dus met andere woorden: wat vergaat en wat blijft. En dat laatste noemen wij werkelijk.

Het leven beschouwend, zien wij dat alles in een vorm geboren wordt, leeft en weer vergaat. Dat is waar voor een boom, een bloem, een mens. Ja ook  voor een berg, een steen, een voorwerp. Dus wat blijft is de geest in die bepaalde vorm. Die geest is 1, 1 geest in miljarden verschillende vormen. Die geest kan gekend worden, en wil gekend worden….

Er is een gezegde in de Gayan:

“het wonderbaarlijke is, dat de ziel tot op zekere hoogte weet, dat er iets achter de sluier is, de sluier van verwarring. Dat er iets is om naar te zoeken in de hoogste sferen van het leven. Dat er iemand is Die gekend wil worden. Die gekend kan worden!”

Door het bewustzijn op dat hoge wezen te richten, komen wij tot een beter besef hoe het ware leven “het bewuste leven” leeft en zich manifesteert. Door ons hart wijd te openen en de schepping lief te hebben, krijgen wij de schepper lief. Door stil te worden, laten wij de geest in ons hart spreken.

Door niet langer ons ik-gerichte denken en streven voorop te stellen, leren we de leiding te volgen en komen wij tot overgave.

Hoe weten wij dat het volmaakte wezen dat schept, onderhoudt en de vormen weer afbreekt, blijvend is en niet iets is, dat wij ons alleen maar voorstellen? Kijken wij vanuit ons eigen gezichtspunt naar iets buiten ons?

De mystici zeggen “nee”. Want wij zijn 1 met die geest, verbonden in ons diepste wezen met die algeest. Wij realiseren ons onverbrekelijk-1-zijn met de geest van alle wezens.

Maar als wij de bedekking zijn van dezelfde geest, die in alle wezens leeft, dan is er in feite maar 1 geest. 1 wezen,  dat leeft. Is dit het ontwaken voor die grote ontdekking., misschien wel de grootste ontdekking van ons leven, dat er maar 1 wezen bestaat, niets bestaat dan Hij? Ontwaken wij dan niet uit een droomtoestand? Ontwaken is dus helder zien.

In die zin is ontwaken een geleidelijk proces van opengaan voor de ultieme werkelijkheid.

Een proces van onwetendheid naar weten.

Een proces van duister naar licht.

Een ontwikkeling van afgescheidenheid naar eenheid en verbondenheid.

In dit proces van ontwaken gaat ieder mens zijn eigen weg in het eigen ritme. Wie nog wil blijven slapen, slaapt door tot het verlangen naar ontwaken doorbreekt. Het uiteindelijke doel is voor allen hetzelfde, Iedereen volgt de eigen weg in vrijheid, geholpen door de geest die leidt.