Mijn oude Vriend

Mijn oude Vriend...

Hoe vaak vleide ik me niet aan jouw wortels neer

en zocht ik beschutting onder jouw kruin.

Hoe vaak schonk je oude stam me niet de rust

en kon ik me laven aan jouw vruchten.

In alles diende je me steeds tot voedsel

want jij schonk me ‘t Leven ,jij gaf me Kracht

Hoe vaak wandelde ik niet alleen

in jouw zonovergoten landschap

en kuste haar oude grond die ademde in jou.

Roerloos en tijdloos ‘ben’ je steeds aanwezig

en terwijl het schouwtoneel des werelds

zich in eeuwenoude tijdskringen bestendigt

vindt de vrije vogel zijn nest in jou.

Mijn oude Vriend...

De geur van je bloemen kan ik niet beschrijven,

noch de smaak van hun honing

ook niet de trilling, noch de kleur van jouw blad,

evenmin de sensatie van de tinteling in mijn aderen

bij het zien van jouw grootsheid en pracht

Ik kan je slechts ervaren in dit Tijdloze moment

waarin verleden oplost

en toekomst geen geboorte kent,

waarin ik verdwijn

en Een word met jouw Levenskracht,

zo Mezelf opnieuw herken…

(M)cirkelpunt