Eenheid

Waarlijke Liefde is de toestand van kosmisch bewustzijn die “eenheid” ziet en alle levende wezens zonder onderscheid liefheeft.- DK

Vandaag de dag verlangen vele mensen naar zelfverwerkelijking en naar een hogere manier van levenskunst. Het is enerzijds een behoefte om de Kosmos weer te hervinden en zichzelf te zien als een monument van Licht en Vrede, en anderzijds is er meer dan ooit tevoren een drang om te ontvluchten aan de almaar toenemende druk van de centrale overheden om de mensheid te controleren, te scheiden en hun vrijheden met hun lang verworven mensenrechten uit te hollen.

De autoriteit van de overheid en industrie wordt almaar sterker, en zelfs de media wordt daaraan ondergeschikt gemaakt. Financiën en economie ipv de mens krijgen de hoogste prioriteit. De uitwassen hiervan op militair gebied en op het terrein van gezondheid beginnen zelfs een crimineel trekje te krijgen. Door duistere invloeden dreigt de mens zijn hoogste morele waarde te verliezen die hij vanouds had.

De mens is bezig zijn innerlijke essentiële autoriteit weer te hervinden die al veel te lang is weggeschonken geweest aan externe autoriteiten die ook niet beter wisten en weten en onmachtig waren om een maatschappij in te richten die recht doet aan respect, levensvreugde en eenheid. En bij gebrek aan inzicht kiest men voor de verkeerde weg van repressie en macht die de toch al ingesleten tredmolen van werken, recreëren, slapen en seks steeds benauwender doen worden.

Aan alle kanten zien we nu het gevecht tussen angst enerzijds en harmonie anderzijds die in de innerlijke sferen al heel lang geleden begonnen was, zich nu ook in het fysieke aan het ontvouwen is. Het is een worsteling tussen duisternis en het licht die naar een climax groeit. Het oude wil zich handhaven en het nieuwe wil doorbreken naar een hoger plan. Het gevolg is een getrek en geduw waarin macht wordt uitgeoefend die vanzelfsprekend een rebellie oproept bij al diegenen die een volgende stap willen zetten in hun levensontwikkeling voor de waardigheid van de mens. Kortom, de mens begrijpt het niet meer. Maar het zijn als de barensweeën van een nieuwe geboorte 

Ja, het is de prelude naar een nieuw tijdperk met een nieuwe expressie voor de mensheid waarin de mens de keuze krijgt om zelf een nieuwe beschaving te kunnen scheppen met een nieuwe vorm van menselijke relaties in een nieuwe maatschappij die recht doet aan fundamentele menselijke morele waarden gebaseerd op ware eenheid tussen harten en zielen. Die eenheid is een eenheid tussen de mens en zijn Bron van leven die mogelijkheden schept voor harmonie, respect en liefde en vooral waarin creativiteit en scheppingsdrang een nieuwe vorm zoekt.

Het Licht gaat steeds sterker branden.

Het alternatief is een slaafs volgen van de overheid die dicteert wat er gebeuren gaat met een overmaat aan machtsmiddelen en controle, en die slechts scheiding en angst predikt binnen een toestand van voortdurende oorlog, uitsluitend om het economisch gewin.

Het zoeken van de mens naar een nieuwe vorm van eenheid is het logisch antwoord op de zoektocht van de mens naar die zelfverwerkelijking en die nieuwe levenskunst. Eenheid groeit als een vorm van samenwerking tussen mensen die om verschillende redenen zich binden, naar een steeds bewustere vorm van clustering en zelfs samenhuizen en gemeenschappen, tot en met het zich bewust worden van de aanwezigheid van de Bron van al het leven zelf die zich manifesteert in de mens en in de ontelbare andere levensvormen om ons heen. Dat laatste kan zelfs leiden tot een waarlijke spirituele Eenheid tussen mensenharten die individueel en collectief streven naar Verzoening met de Bron. En verschillende groeperingen hebben dit als levensdoel gesteld en proberen dit te integreren in hun bestaan. Spirituele Eenwording is hun droom. Deze groepen bestaan ook nu en zoeken hun lotgenoten.

Pas als de mens heeft geleerd dat deze ultieme Eenheid tot stand komt in het leren van volslagen Vrede en idem overgave aan het Goddelijke Universum - wat hetzelfde is als zichzelf optillen in bewustzijn en gaan stralen als een goddelijk Licht wat hij al van nature is - kan spirituele Eenheid zich ook werkelijk manifesteren als de eenheid tussen zijn ziel met alle andere zielen in het universum. Tot dat moment zal de natuurmens de eenheid slechts ervaren als de eenheid tussen fysieke mensen en niet meer. Maar op welke wijze eenheid zijn uitdrukking ook zoekt, het is het enige antwoord op de last die een door verdeeldheid verscheurde samenleving op ieder van ons drukt.

De mens verandert voortdurend, terwijl hij toch dezelfde mens blijft. Hier is de analogie met het Schrift. Ook het Schrift verandert ofwel de uitleg hierover. De wet is levend en niet dood. De wet kan nu geschreven worden in ieders hart. Want het moment nadert dat de mens zijn tocht verder volgt met een andere levenskunst dan slechts geld, materieel gewin en concurrentie. Die levenskunst is de zin van het bestaan door het weer vinden van Eenwording met de Kosmos en met het hele leven, in een grootse scheppingsdrang om deuren te openen in zichzelf naar ongekende verten en mogelijkheden. Die keuze zal worden geboden aan iedereen. En God zal later verantwoording vragen voor hen die de keuze niet wilden maken. Hoewel iedereen de tekens van de natuur (kan) verstaat(n),  is nu de tijd gekomen dat ook de tekens van God wordt verstaan over de komende grote veranderingen die individueel en collectief zijn beslag gaan krijgen.

EENHEID IS HARMONIE EN KRACHT

Naarmate het Licht steeds sterker gaat branden zal de mens meer worstelen met vragen: “wie ben ik” en “wat is het leven”. Dit wordt nog urgenter naarmate hij steeds sterker onder druk wordt gezet door financiële en industriële machtspunten. De mens wordt steeds meer bewust en de antwoorden op zijn vragen komen steeds gemakkelijker. Het gevolg is dat het zicht weidser wordt en de houding steeds kritischer tegenover de oude egoïstische waarden. De kloof wordt steeds breder en evenzo de tegenstellingen.

Waar het oude roept om eenheid, is dit alleen om de macht te verstevigen. Het nieuwe roept om eenheid omdat de vertegenwoordigers hiervan de hoge onderliggende menswaarden voelen. Het eerste roept op tot eenheid en globalisme om financiële redenen en om nieuwe afzetmogelijkheden te creëren voor de industrie; het nieuwe roept om eenheid van zielen om te verenigen in een poging een nieuwe levenskunst en doel te creëren voor de mens. Het ideaal zou zijn als dit zou kunnen worden gecombineerd, ipv dat er hierin een keuze wordt gesteld door de vertegenwoordigers van het oude. Los hiervan is echter ook het fysieke levensveld van onze huidige wereld niet geschikt voor het nieuwe Doel van de mensheid.

De mensheid staat aan de vooravond van een nieuw begin. Het oude valt weg en het nieuwe presenteert zich in de dageraad van het nieuwe tijdperk. De mensheid gaat zich losrukken van zijn vele ervaringen van zijn kleine “ik” waarin anderen altijd zijn tijdelijke tegenstander moesten zijn, en stelt daartegenover een andere levenskunst  die niet meer is bepaald door de tredmolen van werken, recreatie, slapen en seks, gebaseerd op angst, die zijn levenslot was. Het vuur van oorspronkelijke creativiteit zal een nieuwe vonk brengen in het leven van de nieuwe mens gebaseerd op een verzoening met al het zichtbare en onzichtbare leven dat hoop en levenskracht oplevert. Pas in pure eenheid waarin vrede en harmonie zonder angst ontstaat, kan de mens zich klaar maken om nieuwe expressiemogelijkheden als  verbeeldingskracht en scheppingsdrang een weg te laten vinden.

De mens is voor eenheid geschapen. Van oudsher heeft hij een gevoel voor compassie en liefde gehad. De mens zou geen echt mens kunnen zijn als hij/zij niet zou beschikken over die kwaliteiten die hem fundamenteel doet verschillen van een robot of een dier.

Een mens heeft een breed scala van uitdrukkingsmogelijkheden voor deze fundamentele kwaliteit. Altijd zoekt hij naar een sociaal herkenningspunt met anderen, waarin hij probeert om zichzelf terug te kunnen vinden, om zijn bestaan te rechtvaardigen of om een nieuw Doel te vinden. In eenheid bestaat de mens en in eenheid bestaat het hele leven. In eenheid ontstaat bewustzijn, ook kosmisch bewustzijn.

Als we even afstand nemen van ons kleine wereldje, als we even naast ons drukke en overdadige westerse bestaan een stapje terug doen als een kleine pauze, dan zien we dat 6,5 miljard mensen pogen om als een hele grote familie van lotgenoten zichzelf terug te vinden in een ander en met elkaar trachten een menswaardig bestaan op te bouwen. Men probeert het, maar niet in de juiste richting.

De mens gaat in zijn geschapen kwaliteit relaties aan in de wetenschap dat hij niet zonder kan, sterker nog dat hij niet zonder wil. Het is alsof de mens innerlijk weet dat hij een is met zijn buurman (en dat is hij in wezen ook), maar worstelt met de ontkenning hiervan die gretig gevoed wordt door de diverse overheden.

In de veelheid ligt de sleutel van het bestaan van de mens dat hem naar grote hoogten opvoert of hem omlaag kan leiden door zijn zwaktes. Want de mens vormt weliswaar - uit zijn gevoel voor sociale eenheid - allerlei vormen van leefgemeenschappen in familieverband, als dorp, stad en land, maar ziet vaak niet het verband tussen hem en vele andere volkeren doordat hij tevens geneigd is een stevig hek te plaatsen rondom zijn sociaal territorium dat hij beschouwt als zijn bezit. En daar wringt de schoen. D.w.z. hij probeert te beschermen dat wat hij denkt te bezitten. Hij associeert zijn sociaal opgebouwde kring met bezit, ofwel dat wat hij kan overzien in zijn beperkte visie. Hij ziet nog niet dat alles wat de mens bezit slechts geleend is van de Kosmos. De mens bezit niets, hij gebruikt slechts de middelen. Waarom zou hij dan willen bezitten?

Is de mens in staat zijn gevoel voor eenheid in een relatie met partner, met zijn familie, met zijn stam of dorpsbestaan uit te breiden naar regio of land en zelfs naar andere landen, andere culturen, andere talen en misschien zelfs naar de hele aardbol met al het leven?

Heeft hij genoeg compassie en onzelfzuchtigheid om dat gevoel van eenheid te cultiveren en te laten groeien? Kan hij de focus op zijn eigen kleine bestaan uitbreiden naar grotere eenheden?

Met compassie verschijnen ook afgeleide kwaliteiten als tolerantie en acceptatie. Dat houdt een levensvorm in stand zoals dat ook bedoeld is. Elke levensvorm heeft immers recht op overleving en bestaan, anders zou hij/zij niet zijn geschapen en op deze wereld vertoeven. Maar het vreemde of het anders-zijn kan een geweldige barrière vormen voor deze acceptatie. Want de onbewuste mens is geneigd om een gewoontedier te worden en zijn gewoontes als norm te stellen voor anderen. Want acceptatie van anders-zijn vergt aanpassing en verandering van denken en gevoel.

Zijn eenheidsbeleving en compassie voor wat hij kent om zich heen, verliest het dan al gauw van zijn gebrek aan tolerantie en acceptatie, althans zijn gevoel voor zekerheid wanneer iets vreemd en anders overkomt. Niet voor niets kennen we het gezegde: “de boer lust niet wat hij niet kent”. Hij houdt afstand van dat wat anders is en hem dwingt tot aanpassing. Dat is de zwakte van de mens: zijn neiging om zich vast te houden aan oude conditioneringen, gewoontes en tradities die in hem een cultuur van interne en niet vastgelegde “afspraken” heeft gevormd. Dat is ook de reden waarom mensen zich vaak verliezen in verenigingen die een cultus kweken van gewoontes en bijbehorende condities en dus rituelen. Een vorm die belangrijker is geworden dan de inhoud.

Eenheid is echter de rode draad die door al het leven loopt op deze kleine planeet die door de ruimte zweeft. Als de mens zou inzien dat hij slechts een klein deel vormt van al het leven dat deze planeet biedt, dan zou zijn gevoel voor eenheid veel grootsere gevolgen kunnen hebben. Dan zou zijn compassie de hele wereld hebben kunnen overspoelen in de wetenschap dat hij niet alleen staat en dat deze wereld uniek is in de beleving van natuur en kosmos.

Sterker nog, hij zou dan gaan beseffen dat de mens een kosmisch wezen is die alle kwaliteiten in zich heeft om te kunnen groeien naar een goed ‘stewardship’ of als een goede rentmeester voor al het leven.

Wat zou de mens niet kunnen betekenen als hij zou beseffen dat in eenheid harmonie en kracht kon worden geschapen die een onmetelijke kracht zou kunnen krijgen. De enige barrière hiervoor is …… bewustzijn. Hij laat al zien dat hij de kracht hiervoor al heeft, want hij creëert families, bedrijven, corporaties, verenigingen die allemaal uitingen zijn van een of andere vorm van samenwerking als basis voor die unieke eenheid, een eenheid tussen mensen en het leven dat hem is toegewijd. Zij zouden nooit kunnen bestaan als de mens niet met velen was en als al het andere leven zich daarvoor niet had opgeofferd.

Want zo is de neiging van de mens: hij beschouwt die vormen van samenwerking als eigendom en probeert daar een economisch gewin aan te onttrekken. En dat nu beperkt zijn vermogen om de kracht hiervan te ontwikkelen.

Belangrijk om te onthouden. Een gemeenschap kent geen grenzen; in wezen is elke micro gemeenschap een replica van de andere. Want verschillen de behoeftes van een mens in zijn familie werkelijk van elkaar tussen die in West-Europa of die in de binnenlanden van Afrika of die bij de bedoeïenen in de Sahara of die bij de stammen in de Amazone? Het hele menselijk bestaan is een veelheid van al die kleine gemeenschappen, van al die bescheiden behoeftes aan eenheid.

Waarom komt het dan toch dat de ene mens de ander zijn hoofd inslaat in een ander land? Hoe komt het toch dat er oorlogen bestaan tussen landen of regio’s? Hoe komt het toch dat mensen elkaar uitmoorden of verminken?

Heeft de ander geen recht op een even menswaardig bestaan als hij of zij? Is een andere levensstijl in een andere regio een rechtvaardiging voor de zelfzuchtige benadering dat “onze” manier van doen beter is?

In eenheid komt de mens tot ontplooiing, want datgene dat wordt opgeroepen dat al in hem ligt en tot uitdrukking wenst te komen krijgt gelegenheid om te groeien. Eenheid is de basis voor broederschap en harmonie. Eenheid verbindt, en we vragen ons af waarom er zoveel elementen zijn die niets zien in eenheid en alleen een vijandbeeld oproepen.

Het antwoord is eenvoudig: als het gevoel voor macht of geld overwint, dan is het gevoel voor eenheid verloren. Een maatschappij van kleine eenheidjes kan uitgroeien naar een grote familie als iedereen beseft dat die kleine delen van eenheid elkaar kunnen zien als een geheel. Dwz als de lappendeken een tapijt wordt van vele kleuren en draden die de hele planeet overdekt. Maar zodra economisch gewin de overhand krijgt is de eenheid zoek en wordt concurrentie en afscheiding – en dus egoïsme - het toverwoord.

De ethiek van verbond zal het moeten winnen van de hoogmoed van afscheiding of het zich beter dan de ander voelen. Verbondenheid is de levensstroom die deze wereld in gang houdt. De gewone mens weet dat in iedere cel van zijn lichaam. Toch wordt hij iedere minuut van de dag beïnvloed door duistere en materiële krachten die de ander ziet als een bedreiging.

Het pure kapitalisme is een voedingsbodem voor deze neergaande beïnvloeding omdat slechts geld en rivaliteit gezien worden als de belangrijkste drijvende kracht in het leven vóór de behoeften van de mens, en dat terwijl juist de mens in eenheid voorop gezien zou moeten worden vóór het materialisme en geld.

Kapitaal is niet iets dat voorop dient te staan bij de mens of in diens zoeken naar verbonden met elkaar. Op zijn slechts kan het de groei hiervan vertragen. Kapitaal is namelijk slechts de voortbrenging van de mens in arbeid of in onderlinge afspraken. Kapitaal kan niet bestaan als de mens er niet was om dit voort te brengen. Maar als de financiële factor van het kapitaal gezien wordt als enige maatstaf, verdwijnt de menselijkheid en dus ook eenheid en compassie. En dus ontstaan afscheiding, oorlog en misdaden omdat economische belangen steeds hoger worden bezien dan de mens, terwijl het juist andersom dient te zijn.

Eenheid, eenheid, eenheid is het enige motief voor welzijn van de mens. Dat is het enige dat beantwoordt aan zijn diepe innerlijk gevoel van mens-zijn. Eenheid is tevens de basis voor groei en bewustzijn.

Hierin kan de mens zichzelf overstijgen en een diepere betekenis aanbrengen voor het mens-zijn in het fysieke leven.

Het is al eerder gezegd dat mens een wezen is dat merendeels beantwoordt  aan zijn primaire behoeften van overleven, werk, sociaal familieverband, sex en recreatie. Maar de mens heeft binnen in zich een sterk onderzoekend en creatief element dat altijd een uitweg zoekt om zich te manifesteren. Of dat nu gebeurt in technisch opzicht, of in wetenschap, of in religie, of artistiek, is niet van belang. De mens is een creatief dier die meer kan en doet, dan slechts bestaan om te overleven. Dat is niet het doel van het bestaan. En in dat Doel van het bestaan dient de stuwende rol van de Kosmos erkend te worden als inspirerende partner.

En zo komen we op de juiste menselijke relaties en het Doel van het bestaan.

Eenheid is de motivator voor de juiste menselijke relaties en ook voor het definiëren van een juist Doel van zijn bestaan. Dat is wat hem doet verschillen van een dier. Een dier bestaat slechts en een mens verschaft zich zin en doel in zijn bestaan. En die grote verscheidenheid brengt de zin van het bestaan in eenheid. Verschillen maakt de eenheid in acceptatie en verwondering.

Het juiste menselijke bestaan is het vinden van die eenheid en dat willen manifesteren voor een nieuw bestaan. Alleen zo kan de mens een nieuwe impuls geven aan zijn leven. Hiervoor is hij geïncarneerd om te zoeken naar nieuwe mogelijkheden en zich hiervoor een toegang scheppen. Het oude biedt heftige tegenstand want het oude is hopeloos verward in afgescheidenheid en oorlogen en in het plaatsen van de verkeerde drijvende krachten als economische belangen en politieke macht als belangrijkste factoren.

Wanneer de mens gelooft in eenheid, dan zullen de oude condities en normen als materiële behoeften moeten veranderen in ethiek en menselijke compassie en het gunnen van een nieuwe plaats aan de kosmische relatie en afkomst van de mens. Eenheid is de basis voor juist menselijk denken, voor juist menselijk spreken, en juist menselijk  handelen. De mens staat op het punt om grotere kwaliteiten in zijn leven aan te boren bij het aanbreken van een nieuw tijdperk. Het doel van het leven wordt anders dan slechts om te overleven en zich een materieel bestaan te gunnen en om af te geven op een buurman ver weg omdat die gezien wordt als bedreiging. Het Doel van het leven is Volmaakt te worden zoals God volmaakt is. En de zin van het leven is om die Volmaaktheid te zoeken en te beleven in Eenzijn met elkaar en met de Kosmos.

Omdat de meerderheid nog steeds de oude vorm van afgescheidenheid ziet als norm, zien we dat de overheid dit ook stimuleert. Visie op een nieuwe toekomst zal men niet kunnen verwachten van de overheid. De overheid is slechts gebonden aan economie en macht. Alleen tezamen kan de mensheid hier afstand van nemen en zijn eigen universele Doel op die manier hoger stellen. Het is tijd dat de mensheid zijn verantwoordelijkheid neemt en de Relatie met de natuur en de Kosmos gaat herstellen. Alleen zo kan de individuele innerlijke eenheid weer opbloeien en kan de samenhang tussen de mensen onderling weer opnieuw stralen.

Het nieuwe tijdperk is een tijdperk van vernieuwing van denken, van normen en een doorbraak naar de essentiële eenheid, scheppingsdrang en volmaaktheid die zal leiden tot een nieuw spiritueel mens. De mens staat op het punt om zich los te scheuren van het oude en een nieuw bestaan binnen te treden waar de menselijke expressie en creativiteit nieuwe hoogtepunten zullen krijgen in een eenheidsbeleving in de hele samenleving. Net als een orkest dat de suite begint met ieders instrument, met een nieuwe ouverture in samenhang en op dezelfde toon. Die toon is de toon van bewustzijn over het leven dat rondom ons bloeit en afhankelijk is van elkaar.

Het nieuwe tijdperk zal een periode zijn van bloei en vrede en respect. Het is een keuze om ons daarop af te stemmen en dat wat dit belemmert, van ons af te gooien. Bewustwording is de nieuwe klaroen van de nieuwe Wereld. Het is de toegang tot het nieuwe levensveld. Pas in eenheid manifesteert zich Liefde; individueel en collectief. Want het Licht gaat steeds sterker branden en dat Licht kan een nieuwe wet schrijven in ieders hart. De grote Verzoening is dichtbij.

EENHEID, EENHEID, EENHEID IS HARMONIE EN KRACHT.

rudolph

www.goddelijkplan.nl