De keuze om Jezus' voorbeeld te volgen of dat van Petrus

DE KEUZE OM JEZUS' VOORBEELD TE VOLGEN OF DAT VAN PETRUS

Je kent wellicht het gezegde: „Er is een weg die juist lijkt voor de mens, maar aan het eind daarvan wacht de dood." Eigenlijk is het beter te zeggen: “Er is een weg die juist lijkt te zijn voor de vrouw, maar aan het eind daarvan wacht de dood van de ziel."

Wat is nu de weg die de juiste lijkt voor de vrouw?

De “vrouw" is een ander woord voor het vrouwelijke aspect van elke menselijke ziel. Zoals de meeste onder ons weten, heeft elke ziel een mannelijk en vrouwelijk aspect.

Het vrouwelijke aspect van de ziel is het ontmoetingspunt tussen de ziel en de materiële wereld. Het vrouwelijke aspect van de ziel heeft het vermogen en capaciteit om zich af te kunnen stemmen op de diverse energieën van het materiële universum, ofwel de energieën van materie respectievelijk de Moeder van de schepping.

Het is het vrouwelijke aspect van de ziel die de mogelijkheid biedt om in de fysieke wereld te zijn. Toch is het goed even te overwegen hoe de ziel de opdracht kan vervullen om in de wereld te zijn maar toch niet van de wereld te zijn. De ziel kan deze opdracht slechts vervullen wanneer het trouw blijft aan het mannelijke aspect van de ziel en daardoor aan het Ware Zelf.

Dit is niet zo moeilijk zolang de ziel nog in de geestelijke wereld verblijft. De ziel wordt daar niet overdonderd met de energieën van de materiële wereld en zij heeft een heldere kijk op het Ware Zelf. Doch, wanneer de ziel indaalt tot op het fysieke vlak en zelfs tot in het subtiele rijk van de materie wordt de taak heel wat moeilijker.

Laten we voor alle duidelijkheid  eens even stil staan bij de fysieke dimensie, waar de ziel door de vele energieën van de materiële wereld wordt overweldigd en het op die manier veel moeilijker wordt om een helder contact met het Ware Zelf te handhaven. Iedereen die hier is geïncarneerd zal deze moeilijkheid beamen door ieders eigen directe ervaring.

Hoe kan nu een ziel in de wereld zijn en niet van de wereld zijn?

Dit kan slechts door het juiste evenwicht te handhaven tussen de mannelijke en vrouwelijke aspecten van de ziel. Om dit evenwicht te kunnen handhaven, moet het vrouwelijke aspect van de ziel  trouw en gehoorzaam blijven aan het mannelijke aspect van de ziel en via de laatste aan het Ware  Zelf.

Het gezegde dat de man de meester van het huis is, verwijst niet naar een aardse familie, maar naar het feit dat het mannelijke aspect van de ziel de meester is van het “huishouden" van de ziel . Om deze telkens terugkerende kosmische analogie en gezonde relatie te handhaven, moet het vrouwelijke aspect van de ziel zich dienstbaar maken aan het mannelijke aspect. De moeilijkheid om dit te handhaven is gelegen in het feit dat het vrouwelijke aspect van de ziel zich zo gemakkelijk kan afstemmen op de energieën van de materiële wereld en zelfs om deze energieën van de wereld in zich op te nemen. Zolang de ziel aan het Ware Zelf trouw blijft, is dit geen bezwaar. Het is een geschenk dat de ziel toestaat om haar ware rol te vervullen bij het binnentreden in het materiële universum.

Echter, het gevaar is er dat het vrouwelijke aspect van de ziel kan worden verstrikt door de energieën van de wereld en door het wereldse denken en de logica van het intellect. Dat intellect, die kronkeling van het denken, is de hoofdoorzaak van de scheiding van Geest, de scheiding van God. Het vrouwelijke aspect kan niet op zich en uit zichzelf dit denken doorzien. Het vrouwelijke aspect kan niet op zich en uit zichzelf vermijden om geleidelijk aan ingepakt te worden door het subtiele intellect en denken van de wereld.

Daarom, om niet verloren te raken in het labyrint van deze wereld, moet de ziel waakzaam blijven en een onvoorwaardelijke toewijding aan het mannelijke aspect in zichzelf handhaven en via deze aan het Ware Zelf.

Dit vereist constante waakzaamheid en constante aandacht.

Als een ziel niet bereid is om deze waakzaamheid en aandacht te handhaven, als een ziel niet bereid is om de inspanning te leveren haar verbinding te bestendigen met het Ware Zelf, dan zal zij geleidelijk aan worden ingepakt en verstrikt raken door het  misleidende wereldse intellect. Als de ziel meer naar haar vrouwelijk aspect dan naar het mannelijke aspect begint te luisteren, zal de ziel geleidelijk aan, vaak zonder het op te merken, naar een lagere staat van bewustzijn afdalen, naar een lager identiteitsbeeld, waarin zij zichzelf en de wereld als afgescheiden begint te zien van de Bron, namelijk van God. Dit is ook de essentie van de Gnostische leringen over de val van Sophia, en natuurlijk over de verleiding van Eva in de Tuin van Eden.

Zo wordt langzamerhand de juiste weg voor de vrouw, of liever gezegd voor het vrouwelijke aspect van de ziel, eerder een pad van afscheiding van God – eerder een pad van een individualiteit die van God gescheiden  is - dan een Individualiteit die een uitdrukking van God is. Het wordt langzamerhand een pad van een menselijke individualiteit apart van God, in plaats van een Pad die voert tot de prachtige Individualiteit als deel van God. Dit is het pad die bijna alle mensen op Aarde tot op vandaag hebben gevolgd, en dat is de reden waarom zij uit de Gunst gevallen zijn van een bewust contact met het Ware Zelf.

De twee dodelijke Leugens

Wat gebeurt er met een ziel wanneer zij overtuigd is van de wereldse dwaling dat zij haar menselijke individualiteit kan handhaven als zij van God gescheiden is?

De ziel zal het pad bijna altijd ooit een keer beginnen te wandelen met het samenstellen van een beeld, van een identiteit; met een zekere vorm van individualiteit juist vanuit de sterke overtuiging dat zij van God gescheiden is. Zo’n ziel kan vele levens lang een zeer sterk en tamelijk complex gevoel van individualiteit en afgescheidenheid opbouwen en handhaven. Zij kan ook een reeks van denkbeelden opbouwen die de ziel een onwrikbare zekerheid geeft dat dit individualiteitsbeeld echt en waar is en dat het opbouwen van dit gevoel van individualiteit, van de cultivatie van het ego-zelf de ware weg is die terug leidt tot God.

De eerste dwaling is de overtuiging dat de ziel niet ten onder zal gaan door het eten van verboden fruit van de kennis van goed en kwaad, namelijk van het ‘relatieve’ goed en kwaad van de lagere bewustzijnsstaat in dit vergankelijke en gevallen universum. Dwz door te blijven geloven in deze aardse wereld. Toch sterft de ziel, en wel in de spirituele betekenis omdat zij hierdoor het direct contact verliest met de bron van het Leven, het Ware Zelf of  God, wanneer zij zich verliest in dit wereldse dualistische denken en logica.

Er leven nog steeds in onze wereld een zeer groot aantal oude maar Gevallen zielen, die zich nog steeds niet realiseren dat zij ooit eens Gevallen zijn van de hoge positie in Gods Koninkrijk, of die niet bereid zijn toe te geven dat zij hun vroegere goddelijk staat hebben verloren door een verkeerd pad te volgen. Echter, toch zullen de meeste zielen uiteindelijk tot inzicht komen dat zij iets hebben verloren. Zij beseffen dat er iets is veranderd sinds de dagen van Waar Geluk en Vrijheid in het Koninkrijk Gods, dat nog steeds in het geheugen van hun ziel is opgeslagen. Zij beseffen dat er iets gemist wordt, iets dat niet Heel is.

Op dit punt gebruikt het sluwe intellect de tweede leugen in een poging om zijn wurggreep op de ziel te handhaven. De tweede leugen is namelijk, dat alhoewel de ziel uit de Gunst is gevallen, zij toch kan terugkeren naar Gods koninkrijk wanneer zij ophoudt zich te focussen op eerste leugen en te trachten zich hiervan af te wenden. Met andere woorden, de ziel hoeft niet toe te geven dat de eerste leugen, die stelt dat een individualiteit kan worden opgebouwd die afgescheiden is van God en toch blijven overleven, verkeerd is.

De tweede leugen stelt dat de ziel naar God kan terugkeren door te deze individualiteit te blijven ondersteunen; deze menselijke individualiteit die op scheiding is gebaseerd en deze zelfs te perfectioneren.

Er zijn zo veel mensen in deze wereld die nog zo verstrikt zitten in de eerste leugen dat zij niet kunnen of willen inzien en erkennen dat zij uit de Genade zijn gevallen en het voor hen daarom noodzakelijk is terug te keren tot God om een heel nieuw Levensveld in bezit te nemen, om werkelijk te kunnen Leven. Evenwel, in deze tijd begint toch een groeiend aantal mensen zich desondanks te realiseren dat zij een inspanning moeten leveren om tot God terug te keren. Deze mensen realiseren zich dat zij een zeker pad zullen moeten vinden, en een systematisch proces dat hen tot God terug kan leiden.

Wanneer mensen nog steeds slapen, is er geen gevaar dat de krachten van deze wereld hun controle over deze zielen zullen verliezen. Maar wanneer bij hen de behoefte gewekt wordt om hun weg terug naar God te vinden, groeit de hoop dat de overheersende krachten van deze wereld de controle over deze zielen zullen verliezen. Als deze mensen het Ware Pad ontdekken en vol overgave die weg volgen, zullen zij terugkeren naar God. Daarom ook is de tweede lijn van verdediging, die door de krachten van deze wereld is opgebouwd, de illusie van het valse pad. Het is de weg die juist lijkt te zijn voor de mens, maar waarvan op het eind de dood ons wacht.

Het valse pad, de linkerweg, doet voorkomen dat het het goede pad is voor de mens omdat de ziel dan niet meer geconfronteerd hoeft te worden met de desastreuze keuze die het juist deed geloven in de eerste leugen. Het valse pad doet lijken of dat de ziel nooit werkelijk een verkeerde keuze maakte of iets verkeerd deed. Zij leek eerder het slachtoffer te zijn van krachten die sterker waren dan haarzelf, of het was Gods Wil die maakte dat de ziel viel, of er waren andere goeie redenen die heel logisch en onvermijdelijk toeschenen waarom de ziel was gevallen in een lagere bewustzijnsstaat en daardoor in geestelijke gevangenisschap verkeert.

De valse weg schijnt de juiste te zijn voor een mens, of eerder voor het gevallen menselijke bewustzijn, want zodra de ziel een vals identiteitsbeeld heeft opgebouwd, dwz een begrip van individualiteit die gebaseerd  is op de scheiding van God, heeft de ziel geen andere begrip meer van een ware identiteit of individualiteit.  Omdat het menselijke zelf, ons ego, uiteindelijk is voortgekomen uit dit beeld van scheiding, kan het nooit iets verkeerds zien in dit idee van scheiding.

Daarom, zolang de ziel luistert naar het ego of naar valse leraren, begrijpt de ziel niet dat de enige WARE individualiteit in essentie het zijn is van een individuele uitdrukking van God .

Zo geeft het valse pad de ziel het waandenkbeeld dat zij haar weg terug naar God kan gaan door een valse individualiteit op te bouwen, gescheiden van God. Zo ontstaat de behoefte om een uiterlijke weg te vinden, een uiterlijke organisatie, een uiterlijk geloofssysteem, dat een automatische redding of opstanding belooft. Dit is de basis van de vele godsdiensten en ook van het hele New-Age denken die overtuigd is van het feit dat het gehele mensdom en daardoor ook de planeet spoedig zal opstijgen.

Dit is natuurlijk een vals beeld. De belofte van deze valse leringen houdt in dat zolang wij in de juiste doctrines geloven, en de juiste regels volgen en als wij tot een bepaalde organisatie, een beweging of een filosofie behoren, wij automatisch gered zullen worden omdat de God ons eenvoudig MOET aannemen in het koninkrijk van de Hemel.

Zowel de massa van de New-Age beweging als die van de traditionele godsdiensten houden grotendeels vast aan deze leugen: de New-Age versie is dat de planeet verheven zal worden zodat ook de hele mensheid zich zal verheffen, en de christelijke versie is dat de christenen door Jezus zullen worden gered zolang zij in hem geloven.

De valse Weg

Door de hele geschiedenis heen heeft de overgrote meerderheid van spirituele en religieuze mensen op Aarde het valse pad gevolgd door hun vast geloof in de leugen. Zelfs vele zogenaamde geestelijke leraren en leiders hebben het valse pad gevolgd en zelfs aangeprezen. Verreweg de meeste keren misleidden dergelijke leraren niet echt doelbewust de mensen.

Zij geloofden/geloven echt in de leugen dat de mens op een of andere manier het valse identiteitsbeeld, het pseudo of ego-zelf kan perfectioneren of zelfs kan verheffen.

Zij geloofden heilig dat wij verlossing kunnen bereiken en terug kunnen keren naar het koninkrijk van God zonder het overwinnen, het transformeren en het loslaten van de overtuiging dat we gescheiden zijn van God en dus daarom ook het afgescheiden ego kunnen loslaten. Zij waren van mening dat het idee van een afgezonderd ego-zelf zou kunnen worden gehandhaafd op de ware Weg en zelfs kon worden behouden om eens terug te keren in het Koninkrijk van God.

Deze dwaling is tot op vandaag  zo overheersend voor de meerderheid omdat de hele wereld er van doordrongen is. Het is zo overheersend dat zelfs vele zielen die gedurende vele levens lang zich hebben bezig gehouden met hun spirituele zoektocht, dit nog niet kunnen doorzien. Zij geloven echt dat zij het ware spirituele Pad volgen, en zij gebruiken allerhande manieren van uiterlijke tekens of innerlijke ervaringen om de illusie te versterken dat zij de ware Weg volgen en dat zij zich steeds dichter naar God toe bewegen. Sommige van deze zielen boeken geestelijke vooruitgang op diverse manieren, maar zij zijn nog steeds niet toegekomen tot het fundamentele probleem dat geldt bij de fundamentele weg terug naar God; namelijk het feit dat zij uit het Paradijs zijn gevallen en nog steeds ervoor kiezen om zichzelf afgescheiden van God te zien.

Hoewel er een spiritueel pad is dat geleidelijk aan een ziel naar een hogere staat van bewustzijn voert, komt er onherroepelijk een punt of moment waar de geleidelijke weg ons niet meer verder kan leiden. Er komt een punt dat wij een vertrouwenssprong zullen moet nemen tot in de armen van God. Wij kunnen niet terugkeren naar God zolang de minste afstand gezien wordt tussen onszelf en God . Wat betekent het om in Gods Koninkrijk te zijn? Het betekent één te zijn met God, een individualisering van God te zijn, zelfs in belichaming God te zijn. Het houdt in onze ware Identiteit als zoon of dochter van God te aanvaarden

De Fout van Petrus

Toen Jezus 2000 jaar geleden op Aarde rondliep, was zijn hoofddoel het demonstreren van het Ware Pad dat leidt tot hereniging met God. Ditzelfde Pad van hereniging is door alle ware geestelijke leraren en mystici aangetoond en onderwezen. Vele zielen zijn echter leerlingen geweest van dergelijke leraren en nog hebben de meeste van hen niet de eigenlijke kern van de lering begrepen. Zulke leerlingen kunnen vele jaren aan de voeten van een ware Meester zitten en nog de leugen van het valse pad niet begrijpen. Zij kunnen naar de ware leraar kijken en erkennen dat hij een ware leraar is, doch in hun harten kunnen zij niet begrijpen of  aanvaarden dat de enige manier om de leraar te volgen is om zelf te worden wat de leraar is.

Een perfect voorbeeld van zo’n leerling was de discipel Petrus in de dagen van Jezus. Petrus was een oprechte leerling. Hij bereikte een bepaald niveau van onderscheidingsvermogen en dit stond hem toe om Jezus als Christus in belichaming te erkennen. Toen Jezus zei, “op deze rots zal ik mijn kerk bouwen," verwees hij niet naar de uiterlijke persoon en karakter van Petrus. Hij doelde op diens innerlijke vermogen om de innerlijke Christus te zien en te erkennen, om de ware Leraar te erkennen.

Maar ondanks het feit dat Petrus een oprechte leerling was met een zeker inzicht en onderscheidingsvermogen , was hij niet bereid om het Ware Pad van de innerlijke Christus te lopen. Dit is de symboliek van de gebeurtenis dat hij Jezus tot drie maal toe ontkende toen hij aan de beproeving van de toewijding aan Jezus onderworpen werd. Petrus dacht dat hoewel hij Jezus als de Christus erkende en hem het pad zag lopen dat tot de dood van het ego leidt, de dood van het valse identiteitsbeeld, hijzelf niet die zelfde weg zou hoeven te lopen. Petrus redeneerde dat hij zijn individualiteit kon behouden, afgescheiden zijnde van God, afgescheiden zijnd van Christus. Hij redeneerde dat hij toch nog terug kon keren naar God door de uiterlijke leringen te volgen van Jezus in plaats van het volgen van het innerlijke Pad door het overwinnen van het valse identiteitsbeeld en het terugvinden van de ware Identiteit. Dat wil zeggen om EEN te worden met God, als een individueel aspect te worden van God en niet een individualisering van het werelds- of het luciferisch bewustzijn.

Op het kritieke ogenblik toen Petrus zijn Meester voor het eerst ontkende, zette hij de tendens neer die het christendom op de verkeerde been en dus ook weg plaatste. Het christendom dat Petrus oprichtte, de kerk die Petrus oprichtte, werd vanaf het prille begin gebaseerd op het valse pad, op de leugen van individualiteit en afgescheidenheid van God. De dwaling dat wij terug kunnen keren naar God zonder zelf de weg van Christus te lopen; een weg die van ons vergt dat wij bereid zijn om ons ‘leven’ te verliezen, om ons ‘sterfelijke’ leven te verliezen, om ons sterfelijke identiteitsbeeld  te verliezen, om zo het ONSTERFELIJKE leven van het Christus Bewustzijn  te (her)winnen.

Gedurende 2000 jaar hebben de orthodoxe christelijke kerken de illusie bevestigd en versterkt die door Petrus wordt belichaamd. Zij hebben gedetailleerde doctrines en dogma's rond deze illusie gebouwd. Zij hebben een cultuur opgebouwd die deze illusie zo zwaar versterkt dat miljarden zielen door deze illusie stevig verstrikt zijn geworden. Zij denken dat zij ware christenen zijn, doch zij volgen de weg die juist lijkt voor de mens maar die toch een einde kent die de dood van de ziel tot gevolg heeft.

Wees niet als Petrus.

Wij zouden wijs moeten zijn door te leren van de fouten van Petrus, wijs zijn om een inspanning te leveren om door de illusie heen te kunnen zien waar Petrus in verstrikt raakte. Wanneer de wereld tot ons komt en ons vraagt of wij zoekers zijn van de Waarheid, zouden wij niet onze ware bedoelingen moeten ontkennen. Wij zouden niet hoeven te vrezen voor welke gevolgen of straffen ook die deze wereld kent of uitgevonden heeft, en wij zouden geen verontschuldigingen hoeven te maken en te proberen het pad van zelfopoffering en de innerlijke Christus te willen verklaren op een manier die aangenaam is voor het wereldbewustzijn, wat het nooit kan zijn.

Wij moeten bereid zijn om onze sterfelijke identiteit te offeren, om ons valse beeld van  individualiteit op te geven, alsook ons gevoel van trots in het menselijk ego of van tevredenheid met het menselijke ego en de menselijke verwezenlijkingen en successen, met de bedoeling om daarmee eenheid met de Christus te verkrijgen.

Ontwaak en sta op!

Petrus redeneerde dat hij ook gekruisigd zou worden naast Jezus wanneer hij had bekend één van de discipelen van Jezus te zijn, en hij daardoor niet meer in staat zou zijn geweest om in de wereld te blijven en de boodschap van Jezus te verkondigen.

Doch toen Petrus op het water liep en dreigde te verdrinken, bood toen de Christus in Jezus niet zijn hand aan om hem op te tillen? Waarom zou Petrus gedacht hebben dat de Christus niet in staat zou geweest zijn om hem te doen herrijzen indien hij gekruisigd zou geweest zijn naast zijn Meester, net zoals Jezus herrees? En zou de herrezen Petrus ook niet opnieuw op Aarde hebben kunnen rondlopen zoals Jezus deed om zo de andere discipelen te helpen het Evangelie van Waarheid uit te dragen?

Als Peter had beslist zijn eenheid met Christus te erkennen in plaats van zijn afgescheidenheid van Christus te bevestigen, zou het populaire christendom heel anders begonnen zijn; het zou het Ware, authentieke Christendom geweest zijn, welke één is met het Universele Pad.

Het is geen vast gegeven dat  Petrus ooit gekruisigd zou zijn geweest.

Hoe dan ook, los van het feit of hij gekruisigd zou zijn naast Jezus of in leven zou zijn gebleven, Petrus zou op die manier een ware vertegenwoordiger van Christus geworden zijn. Hij zou één met Christus geworden zijn, hij zou Christus zelf geworden zijn, en zo kon hij een Kerk bouwen die werkelijk was gebaseerd op het ware Pad in plaats van op het valse pad. Hij kon een kerk gebouwd hebben die gebaseerd was op de ware Individualiteit in God, eerder dan een gebaseerd op het valse beeld van een ego-individualiteit die afgescheiden is van God, afgescheiden van Christus.

Honderden miljoenen mensen zijn er diep van overtuigd ware Christenen of ware volgers te zijn van het spirituele Pad. Deze mensen vindt men in alle godsdiensten, en velen vindt men ook terug in de New-Age beweging. Christus houdt van eenieder en verlangt slechts dat ieder terugkeert naar het Koninkrijk van de Vader.

Echter, eerlijk gezegd wandelen zo veel mensen nog steeds het valse pad, de weg die zo juist lijkt te zijn voor de mens, zelfs in deze laatste dagen voor de overgang met zoveel kansen om de keuze te herzien.

“Ontwaak uit uw slaap!" zegt Christus tot de gehele mensheid; net zoals hij ook Lazarus toesprak en zei: “sta op!"

Sta op uit het graf van je valse zelf en omhels het Licht, het Licht van de Aanwezigheid van Christus, die zo uitnodigend door alle woorden van Waarheid op jou schijnt. Toch denken zo vele mensen dat door een eenvoudige verklaring van woorden en leringen zij Christus als hun Heer en Verlosser hebben aanvaard. Dit is niet zo. Christus kan slechts iemands Heer en Verlosser zijn als men volledig de Waarheid begrijpt en aanvaardt, en het pad tot Christus aanvaardt, het pad dat leidt tot vereniging met de innerlijke Christus, tot hereniging met God.

Christus kan slechts onze Verlosser zijn als wij bereid zijn het valse beeld van individualiteit los te laten, dat valse beeld dat gebaseerd is op de illusie dat wij van God afgescheiden zijn. Christus kan slechts onze Heer en Verlosser zijn als wij bereid zijn om het menselijke ego te laten sterven naar zijn natuur.

Als je werkelijk Vrij wilt zijn en Leven wil, volg dan niet de weg die door Petrus werd genomen en besteedt niet de rest van dit aardse leven aan het intellect om voor jezelf te rechtvaardigen waarom je het ego kunt perfectioneren. Volg in plaats daarvan de weg die door Paulus wordt genomen die zei:" Ik sterf dagelijks." Hij bedoelde dat elke dag een deel van zijn menselijke zelf stierf, ruimte makend voor de Heilig Geest, het Ware, Goddelijke Zelf.

Als je fundamenteel Vrij wilt zijn en opnieuw tot Leven wilt komen, wees dan bereid om toe te geven dat je lagere zelf, jouw menselijk gevoel van individualiteit, moet afnemen alvorens jij jouw Ware en Bevrijde Individualiteit in de Christus kunt ontdekken. Geef toe dat het begrip van individualiteit die op scheiding wordt gebaseerd een leugen is. Besteed niet de rest van je leven aan een poging om het lagere zelf te rechtvaardigen en aan de overtuiging dat het valse pad gebaseerd op die individualiteit van het lagere zelf, jou terug naar God kan voeren. Het leidt je slechts tot teleurstelling, pijn en uiteindelijk de dood.

Dit is wat Petrus deed en dit is wat de christelijke kerken 2000 jaar lang hebben gedaan die dezelfde weg volgden die Petrus nam.

Vandaag zegt Christus, "Tot zover en niet verder!"

De tijd is gekomen om een lijn in het zand te trekken en te zeggen, "Breek uit jouw illusies en waanideeën. Breek uit je denkbeeld dat alles goed is; breek uit je idee dat je, zolang je de weg blijft volgen die je nu volgt, je automatisch tot God terug keert."

Als je werkelijk God wilt leren kennen, stop dan om te proberen de logica van deze wereld te gebruiken om de valse weg te rechtvaardigen. Laat het valse pad los en volg de Christus in Waarheid en in Geest .

 - tnc- (thenewcall)