Alles wordt Nieuw

Wanneer de Lente aanbrak en Pasen in het verschiet lag begonnen de vrouwen aan de grote poetsbeurt in hun huis. Elk hoekje en kantje werd aangepakt en al het overtollige werd weggedaan of opgeborgen.

Alles wat herinnerde aan de koude en gure winter ruimde plaats voor de frisheid van het voorjaar die stilaan het huis vulde ,waarin gele narcissen of tulpen de zon naar binnen brachten.

Niet alleen het huis werd grondig gereinigd, ook de mens bereidde zich voor. Hiertoe diende de vastenperiode , een tijd van versobering en verinnerlijking, als aanloop tot het ‘nieuwe’.

Eigenlijk is dit natuurlijke en wereldse gebeuren, dat vroeger nog veel intenser beleefd werd, een heel mooie allegorie voor wat innerlijk ook dient plaats te vinden …. 

Het hoogtepunt van de lente, waarin alles tot bloei komt en welig tiert door de warme lichtstralen van de zon ,valt samen met het Paasgebeuren dat ons eraan herinnert dat ook de mens de Kiem van Leven draagt die wacht op ontluiking.  Net zoals de fysieke zon de natuur tot nieuw leven wekt, zo ook bruist het Leven in het Hart van de spirituele Zon ,dat elk ziele-atoom intensiveert en laat uitgroeien tot zijn volle potentie.

Elk jaar opnieuw wordt dit ‘lenteritueel’ herbeleefd in de buitenwereld ,terwijl er een Binnenwereld is die wacht in de mens totdat het Paas-Mysterie tot volle wasdom komt in hem, waardoor hij ontwaken zal uit zijn lange winterslaap en herboren wordt in het volle Leven.

Net als de wisseling der seizoenen er ons ook doet aan herinneren hoe vergankelijk dit aardse bestaan is, een bestaan van blinken en verzinken, van heengaan en terugkomen in deze wereld van lijden,een bestaan die een ononderbroken beweging is op de velg van het rad….zo ook verwijzen Kerstmis en Pasen naar het grote Mysterie dat in de mens voltrokken moet worden en leiden zal naar volledig Herstel van het ware Mens-Zijn en dus Bevrijding uit deze doodsnatuur.

Het rad zal blijven draaien tot alles geleerd is, het evenwicht hersteld is en de hunker naar het Licht de ziel verteert. Want eens wordt de grens bereikt en een Stille Roep gehoord die de onrust en het verlangen aanwakkert, de mens doet stilstaan en laat zien dat niet de ‘velg’ de ‘place to be’ is, maar er een ‘binnenweg’ oplicht die leidt naar de As van het wiel en dus naar Ontwaken , Hergeboorte en Vernieuwing van de oude mens . De binnenweg is het Pad van verinnerlijking, zuivering en transformatie in en door het Licht; het Pad van de ik-versterving en de zelf-opoffering...

Het brandend verlangen in het hart is de motor die aanzet tot handelen en leidt naar een complete Ommekeer van de zielemens. Op deze weg naar Pasen wordt aan ieder van ons gevraagd om orde op zaken te stellen in onszelf en onze tempel aan een grondige schoonmaak te laten onderwerpen, alle oude ‘slakken’ te detecteren zodat ze verwijderd kunnen worden en alles wat de ziel belet tot hergeboorte in het nieuwe Licht te durven loslaten. Het oude heeft afgedaan en zal moeten afgeworpen worden. Vaak is dat heel moeilijk en blijven we vasthouden aan oude gewoontes, oude denkbeelden en vooral ook oude pijn.

In deze wereld gebeurt alles omgekeerd en zien we slechts de fysieke realiteit, de uiterlijke vormgeving, de tijdelijke persoonlijkheid en blijven we dus hangen aan wat we waarnemen met onze zintuigen.  Het innerlijke oog is gesloten waardoor de mens ver afgedreven is van de Werkelijkheid , hierdoor slechts het omhulsel ziet en niet de Bezieling of Begeestering die dit aandrijft. Ziende blind en horende doof geworden is hij er zich niet meer van bewust méér te zijn dan deze tijdelijke persoonlijkheid waardoor hij het leven ervaart,werkt, huilt en lacht….

Hij bezit de Kiem van Onsterfelijkheid, de Goddelijke Erfenis ,alleen is hij verdwaald en vergeten wat een prachtig Liefdevol Wezen hij is waarin lijden en pijn geen grond van bestaan meer vinden.

Moge dan ook op een dag,een heldere Lichtstraal jouw hart aanraken, verwarmen en het vuur laten oplaaien waardoor het Nieuwe ingeluid wordt. Het is een bijzondere tijd waarin veel mogelijk wordt… 

(M)cirkelpunt