Tekenen des Tijds
Fragment uit het boek ‘De meester van de Eindtijd’, uit hoofdstuk 2
En zijn stem klonk als een fluisterwind, die zich vleide in het hart van de menigte toen hij sprak:
‘Als donkere wolken overdag het zicht op de hemel ontnemen, is er storm op komst en zullen slagregens de aarde teisteren. Dwazen zien de donkere wolken niet, die zich samenpakken. Ze leven in het land der schemering. Als in het voorjaar de vijgenboom uitloopt, vertrouw je op de oogst in de zomer. Maar als voorjaar herfst wordt en zomer het kleed der winter draagt, kantelen de seizoenen om hun as. Velen zijn blind voor de tekenen des tijds.
Als je hoort van steeds meer oorlogen, als onverdraagzaamheid overal heerst, als leiders mensen opzetten tegen elkaar, volk opstaat tegen volk, miljoenen mensen moeten vluchten, wreedheid hooggelaarsd door de straten marcheert, als bendes door steden en dorpen trekken, dieven rondtrekken op zoek naar nog meer buit, mensen wonen in angst, deuren en ramen gesloten worden met sloten in plaats van heilzame gedachten, als terreur aan talloze deuren klopt, het lichaam tot brandbom is geworden, gruwelijkheden het gelaat verscheuren, als het recht krom geworden is, liefde vervangen is door de wet, de gevangenis een tweede woning is geworden, als de duif van vrede gestorven is, de zweep van onrecht en haat regeert, dan is het teken van geweld geschreven.
Als talloze mensen verstoten worden van de eettafel van de wereld, geen huis hebben om in te wonen, de rijken dagelijks de armen bestelen, als op de ene plek geoogst wordt en op de andere plek de oogst verdort, de tedere hand die zaait is afgekapt, moestuinen der liefde vernietigd worden door de geest der demonen, als zaden, vruchten, groenten en gewassen bestraald worden en hun kiemkracht sterft, als het ritme der natuur dagelijks geschonden wordt, gif akkers en weiden doodt, als de hinde van de liefde verjaagd is uit de tuin van vrede, dan is het grote sterven van de aarde begonnen en nadert hongersnood op ontvleesde benen. Als de aarde schreit en schreeuwt en haar pijn tot in de hemelen voelbaar is, als mensen hun aardse moeder vertrappen, als de aarde en de zeeën beven, vulkanen uitbarsten, helse stormen over zeeën en landen razen, metershoge golven landen plotseling wegvagen, mensen opgeschrikt worden uit hun slaap, duivelse wapens het weer uiteenscheuren en aardbevingen opwekken, als de boze mens breekt met de harmonie der dingen, epidemieën uitzet om de mens te doden, vol woede over de aarde raast, zeeën doorklieft met ijzeren vissen, de lucht splijt met stalen vogels, als hij tunnels graaft door bergen, onder de aarde en het water, als de geur van verrotting opstijgt uit sloten en rivieren, zeeën vuil uitbraken aan de stranden, als wolkenwegen vol gif aan de hemel verschijnen, als het leven één groot sterfbed geworden is, de troostende hand verdwenen is, de huid van Moeder Aarde verschroeid is door het vuur van begeerte, dan is het teken van de ondergang geschreven.
Als koude ogen alles en iedereen bespieden, mensen elkaar in de ogen kijken via schermen, het oor zich afsluit voor het kloppend hart, als het geheugen buiten de mens is geplaatst, als de mens kunstogen richt op het heelal, de diepte der zeeën peilt, onzichtbare werelden verkent, het begin der dingen zoekt in ondergrondse tunnels waar waanzin en trots de duistergod aanbidden, als de mens zijn planeet verlaat om tomeloze verlangens in de ruimte te bevredigen terwijl op aarde het leed gekleed gaat in gerafelde kleren, dan is het teken van hybris geschreven.
Als hoogmoed gestalte krijgt in torenspitsen die tot de hemel reiken, als een wereld van onechtheid zich opdringt door vensters van illusie, als de dag nacht geworden is, kunstlicht altijd en overal brandt, de pracht der sterren niet meer wordt gezien, de geur van wouden en bossen niet meer geroken wordt, de eenvoud van het leven verruild is voor de wilde dans der begeerten, als de vonk van jaloezie brandsticht in vele harten, geweld de open hand van vrede bruut verwondt, als lawaai oprukt in iedere stad en ieder dorp, in valleien, wouden en bergen, in huizen en straten, en stilte geen bed meer om te rusten vindt, als het ritselen van de slang, de roep van de adelaar, het blaffen van de ree en de zang van de nachtegaal niet meer worden gehoord, dan is het teken van disharmonie geschreven.
Als de macht van het geld zetelt op de vergulde troon der wereld, de wurggreep van woekeraars tallozen de adem ontneemt, mannen en vrouwen zwoegen om steeds meer geld, hoge schulden op hun huizen drukken, als onzekerheid zich tracht te verzekeren, als relaties kort van duur zijn, het gezin geofferd wordt aan de duistergod van deze tijd, als kinderen onrustig en ziek geworden zijn, giftig voedsel eten, zich verbergen achter schermen vol geweld en hun slaap gestolen wordt door rovers van de nacht, als kinderen kinderen baren, de vrucht in de schoot wordt bedreigd, kinderen buiten de baarmoeder worden verwekt, als in nieuwsberichten de leugen tot waarheid wordt verheven, als de wijzer van de tijd is dolgedraaid, dan is het teken van waanzin geschreven.
Als vrouwen en mannen buitenissige kapsels dragen, de haarkleur onnatuurlijk is, de klederdracht bepaald wordt door trotse koningen der mode, de ouderdom in het gelaat wordt gevreesd, rimpels worden weggesneden, het lichaam kunstmatig wordt bijgesteld, heelkunde halve kunde geworden is, organen vervangbaar zijn, de gezondheid der mensen wordt ondermijnd, als het lichaam lustobject geworden is, het ik de koets der illusies trekt, als de ontwaarding van alle waarden zich als kaf in de wind verspreidt, dan is het teken van verdwazing geschreven.
Als geheime genootschappen zich uitzaaien over heel de aarde, leugens, bedrog, uitbuiting en geweld revoluties teweegbrengen, als dictators heen en weer geschoven worden op het schaakbord van een duistermacht die mensen ziet als slaven, als de heiligheid van het leven dagelijks geschonden wordt, als schijndienaren der mensen het leven verkrachten en hun gif spuiten als schorpioenen, als dieven goud stelen van dieven, de aarde leeggeplunderd wordt, er gebeden wordt om vrede maar geld gegeven wordt voor oorlog, als oorlog, wreedheid, dood en verderf geroemd worden, de stinkende adem van bederf te ruiken is, als achteruitgang vooruitgang heet, dwaasheid geprezen wordt en de wijzen naar de bergen trekken, als oprechte mensen worden bespot en gehaat, dan is het teken van ontaarding geschreven.
Als vogels met duizenden dood uit de hemel vallen, vissen massaal sterven, dolfijnen en walvissen als hoeders der zeeën afscheid nemen, bijen, vlinders en talloze andere dieren sterven, insectenplagen de wereld teisteren, dieren geslacht worden voor de begeerte van de tong, rivieren rood kleuren van bloed, als de mens zichzelf uitroept tot de schitterende morgenster aan het firmament, als wateren huilen, lucht ademnood heeft, aarde stikt, rivieren als woeste ratelslangen hun staart uitslaan en landen overstromen, als mensen in zijden kleding in hoge gebouwen bijeenkomen en spreken over het klimaat, als talloze valse beloftes als kleurige ballonnen opstijgen, als de machtigen der aarde zich verzamelen in dure torens en afspraken maken over geld, goederen, metalen, edelstenen en grondstoffen, als gezegd wordt dat één munt, één bank, één leger, één regering en één godsdienst de wereld zullen redden, dan is het teken van verblinding geschreven.
Als de ziel ontkend wordt, de kinderen van het licht beschimpt worden, als de balans van het leven doorslaat naar de stof, als de sterken regeren en mededogen met de zwakken als een ziekte wordt gezien, als de nieuwe mens geschapen wordt naar beeld en gelijkenis van de hogepriesters der wetenschap, als robots mensen verdringen, jongeren hun levensdoel zijn kwijtgeraakt, leraren niet eens zichzelf kunnen opvoeden, leerlingen overgeleverd zijn aan ziekelijke ideeën, de taal ruw en grof geworden is, het verkeer is dolgedraaid en lange rijen blik aanschuiven op betonnen wegen, als ouderen in tehuizen eenzaam verlangen naar de dood, als ziekte en lijden fouten van de natuur worden genoemd, als grootse veranderingen op aarde verzwegen worden en energieën vanuit de zon en het zonnestelsel de aarde tot in haar kern raken, als dwazen dansen, drinken, feesten en huwen terwijl de grote vloed de dorpel van hun huizen nadert, dan is het teken van verlorenheid geschreven.
Als godsdiensten elkaar bestrijden, dogma’s wortelen in leugens, als dode symbolen, rituelen, rinkelende bellen en onwelriekende wierook tempels en kerken vullen, als kinderen worden misbruikt door priesters, geldwisselaars de liefde verkwanselen, gebeden vanaf minaretten en torenspitsen de hemel tergen, als vergeten is dat niet geloof maar innerlijk weten de parel is in ieders hart, als godsdienst een loodzwaar juk geworden is, als er mensen komen die zich profeet of meester wanen terwijl onder hun mantel het roofdier van begeerte loert, als dankbaarheid verschrompelt, mededogen en vriendelijkheid worden gehoond, vrijgevigheid, geduld, gelijkmoedigheid en vreugde uitdoven, als de geest van eenheid verdwenen is en zwaarmoedigheid het hart der mensen kwelt, dan is het teken der duisternis geschreven.
Als spoedig de dagen aanbreken dat het hart gewogen wordt op de weegschaal van de liefde, de verdiensten van al je levens gewogen worden, als de cyclus van een lange tijd tot een einde komt, ben je dan klaar voor het onbekende? Is dan het einde van de tijd in jouw geest aangebroken, zodat je ontsnappen kunt aan het door jezelf geweven web van oorzaak en gevolg? Jullie zijn met elkaar verbonden door vele levensdraden. Begrijp de tekenen des tijds met hart en ziel, verdrijf de geur van angst en zie de grote veranderingen als een machtige kans tot hergeboorte. Maak je vrij van de ketenen der slavernij en vlieg met witte vleugels door de onmetelijke ruimte, tot je één wordt met al wat is. Zo overwin je de tekenen des tijds en stroom je uit in het tijdloze Zelf, dat altijd is.’
In de snelstromende rivier van de tijd waren de woorden van de meester als een zachte regen van inzicht. Allen hadden geluisterd met één geest en in één ademhaling, herkenden de tekenen des tijds, schouwden de gloed van een nieuwe dageraad. Een dageraad, nog onaangeraakt door versleten namen, gelegen in de goudgele tover van gesluierd leven. Een dageraad, als kiem verborgen in de komende storm van het leven.
Marcel Messing
(Uit: Meester van de Eindtijd, 2011, blz. 35 t/m 43)